Ինձ բնավ չի մխիթարում այն հանգամանքը, որ պայմանական «նախկինների» ժամանակ Արցախը հայկական էր, որովհետև բաքվեցի բռնապետը շատ կոնկրետ ցույց է տալիս, թե ինչպես է հնարավոր քանդել ու նորից կառուցել։
Երկրի ողողումից և արդարի ու նրա ընտանիքի փրկությունից հետո, հազարամյակների խորքերից եկող այս գեղեցիկ տոնի միջոցով սերնդից սերունդ մեզ է փոխանցվել մաքրվելու և ջրով մկրտվելու խորհուրդը։
Աշխարհի տարբեր երկրներում ընտրություններ են. երեկ ավարտվեցին Իրանի նախագահական ընտրությունները, իսկ այսօր մեկնարկել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի ստորին պալատի՝ Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրությունների երկրորդ՝ եզրափակիչ, փուլը...
Ասում էին` երջանկահիշատակ Սպարապետը 90-ականների սկզբին ուխտել էր սափրվել այն օրը, երբ Արցախը «կադաստրի վկայականով» կվերամիավորվեր Մայր Հայրենիքին: Լույս իջնի նրա շիրմին, բախտ չունեցավ ուխտը կատարելու:
Հունգարիայի վարչապետը երեկ օկուպացված Շուշիում՝ թյուրքական պետությունների կազմակերպության գագաթնաժողովի ժամանակ հայտարարել է․ «Մենք մեր անվերապահ հարգանքն ենք արտահայտում նախագահ Իլհամ Ալիևի նկատմամբ՝ տարածաշրջանի հազարավոր մարդկանց խաղաղ ապրելու հնարավորություն տալու համար։ Մենք հույս ունենք, որ շուտով նման հնարավորություն կլինի նաև Եվրոպայում»։
ՌԴ-ից շատ արագ արձագանք եկավ մեր «Հայոց պատմություն» առարկայի դասագրքում տեղ գտած «բռնակցում» տերմինի մասով։ Հետաքրքիր է՝ Պուտինը գիտի՞, որ Ադրբեջանի պատմության դասագրքերում Ռուսաստանի կայսրությունը ներկայացված է որպես թշնամի երկիր, որպես գաղութարար, որպես հալածող...